فرازهای زیارت جاامعه کبیره
02 خرداد 1394 توسط حبيب آبادي
بسم الله الرحمن الرحیم
«شيخ صدوق» در كتاب «من لا يحضره الفقيه» از يكى از ياران حضرت هادى(عليه السلام) روايت كرده كه گفت:
خدمت آن حضرت(عليه السلام) عرض كردم: يابن رسول الله! زيارتى به من تعليم فرما كه از حيث بلاغت كامل باشد و با آن، هر كدام از شما را كه خواستم زيارت كنم،
فرمود: پس از غسل زيارت، هرگاه به درگاه حرم رسيدى بايست و بگو:
اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ، وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ
گواهى دهم كه معبودى نيست جز خداى يگانه اى كه شريك ندارد و گواهى دهم كه محمّد كه درودهاى خدا بر او و آلش باد بنده و رسول اوست
و چون وارد حرم شدى و نگاهت به قبر افتاد، مى ايستى و سى مرتبه اَللهُ اكْبَرُ مى گويى. سپس اندكى با آرامش دل و آرامش تن و كوتاه گرفتن گام ها راه مى روى،
آنگاه مى ايستى و بار ديگر سى مرتبه اَللهُ اكْبَرُ مى گويى،
سپس نزديك قبر مطهّر مى روى و چهل مرتبه اَللهُ اكْبَرُ مى گويى(تا صد مرتبه الله اکبر كامل شود)
{چنان كه مجلسى اوّل گفته: شايد علت گفتن صد مرتبه تكبير اين باشد كه مبادا زائرى - با توجّه به عبارات بلند اين زيارتنامه درباره ائمّه: - دچار غلوّ شود و يا از عظمت خداوند متعال (و اين كه آنچه آنها دارند از جانب خدا و به اذن خداست) غافل گردد (روضة المتقين، جلد 5، صفحه 453) } 